دو ستاره جوان بسکتبال بیش از سفر به فینال به رقابت می پردازند

با تنظیم مسابقات فینال کنفرانس NBA ، جالب ترین سؤال روایت این پلی آف پاسخ داده شده است. آیا جوخه های جانباز که قبل از پیروزی دوباره این کار را انجام می دادند ، آیا نسل جدید بزرگان خود را به مراتع می اندازد؟ دور دوم همه پرسی روشن به نفع قیام زومر بود ، با سه قهرمان آخر – بوستون سلتیکس ، دنور ناگتس و گلدن استریت جنگجو – از بین رفت.

هنگامی که کنفت از این پس یک ماه سقوط می کند ، هفتمین قهرمان مختلف در همان سالها ، جایزه را بالا می برد. چهار تیم باقیمانده بین آنها یک عنوان کسب کرده اند – دو نفر اگر احساس می کنید که عنوان قهرمانی سیاتل Supersonics 1979 (خود اوکلاهما سیتی رعد و برق نمی پوشند) و این بیش از ۵۰ سال پیش بود. اتفاق جدیدی رخ خواهد داد.

سری جالب تر این دو که این هفته از بین می روند و سریال با پیامدهای گسترده تر ، فینال کنفرانس غربی بین تندر اوکلاهما سیتی تندر و مینسوتا تیمبرولولز است. این هم در مورد شایستگی بسکتبال صادق است – خطوط سازان عالی خواهند بود ، اگرچه این دو تیم چنان متفاوت هستند که به نظر می رسد سریال آنها تصمیم گرفته می شود که توسط کدام تیم می تواند سبک خود را به دیگری تحمیل کند – و آنچه در معرض خطر فراتر از سفر به فینال است. برنده آنتونی ادواردز-شای گیلگوس-الکسندر اورا بولا این فرصت را خواهد داشت که چهره جدید لیگ باشد.

اگر دو دور اول پلی آف در مورد قهرمانان اثبات شده در حال بیرون کشیدن باشد ، دو نفر بعدی در مورد اینکه چه کسی برای گرفتن جای خود بالا می رود ، خواهد بود. این تغییر نگهبان (تیراندازی) در زمان بسیار جالبی به وجود می آید که استف کاری و لبرن جیمز به سمت بازنشستگی و هیچ یک از فوق ستاره های غیر آمریکایی که در شش سال گذشته بهترین بازیکنان لیگ بوده اند ، به این دور رسیده اند.

ظهور لوکا دونسیچ ، نیکولا جوکیچ ، جیانیس آنتکونمپو ، و جوئل امبیید و ظرافت ویکتور ومبنیاما ، الهام بخش کمی از دست نویس در مورد آینده (به طور دقیق تر ، بازاریابی آینده) بازی برای مخاطبان تلویزیون آمریکایی است. شما می توانید با این مسئله چقدر اهمیت داشته باشید و اینکه آیا حتی واقعاً یک مشکل است – همانطور که اگر هاکیم اولاجوون وجود نداشته باشد و به طور گسترده ای محبوب نبوده است – اما درست است که لیگ به دنبال چهره جدیدی برای خودش است و فروش آمریکایی ها به خودشان آسان تر است. در نظر بگیرید که چقدر جیسون تاتوم ، یک بسکتبالیست درخشان و خلاء کاریزما تحت فشار قرار گرفته است. بیشتر این نگرانی ها تا زمانی که LeBron و Steph در واقع بازنشسته شوند ، نظری هستند ، اما این در حال آمدن است و لیگ به بچه های جدید احتیاج دارد.

من فکر نمی کنم که کسی که در پلی آف باقی مانده است ، به طور معتبر به عنوان بهترین بازیکن NBA در فصل آینده می تواند فکر کند ، اگرچه این یک معیار کاملاً ضروری برای چهره نیست. شما باید با یک نوار با عملکرد بسیار بالا ملاقات کنید ، با این حال ، به اندازه کافی برای متقاعد کردن افراد می توانید بهترین بازیکن تیم قهرمانی برای سالهای متمادی باشید. نه جالن برونسون در نیویورک و Tyrese Haliburton ایندیانا آن را پاک نمی کنند. از طرف دیگر ، ادواردز و گیلگوس-الکساندر انجام می دهند.

مورچه یک بازیکن غالباً ناامید کننده و ناکارآمد است که با این وجود الهام بخش وفاداری شدید از زیبایی و میل لنگ است زیرا بازی او از نظر کلاسیک زیبا است. او به طور همزمان در دادگاه برازنده و خشونت آمیز است ، با تعادل کامل عمل می کند و هرگز از محور خود کج نمی شود ، حتی وقتی که بچه ها را غرق می کند. او هرگز از آن لحظه نمی ترسد ، و خود را با همان دست و پا گیر بی دردسر که مایکل جردن انجام داد ، حمل می کند. بسیاری از افراد در داخل و اطراف بازی او را به عنوان چهره آینده لیگ بیشتر به دلیل این ویژگی های ستاره سازی نسبت به افراد بسکتبال فکر می کنند ، که می تواند یک تجربه تا حدودی متناقض باشد وقتی که او تیم خود را از بازی ها یا لوبیای اطراف خود شلیک می کند. با این حال ، در فینال پیروز شوید و هیچ کس نمی تواند بگوید.

Gilgeous-Alexander یکی از این روزها جایزه ۲۰۲۴-۲۵ MVP خود را دریافت می کند ، و گرچه او کانادایی است ، اما به اندازه کافی آمریکای شمالی در نظر گرفته شده است تا یک دسته از تبلیغات تبلیغاتی را بدست آورد و به هر حال مانع از این امر نمی شود که او را از احترام جهانی همسالان خود بدست آورد. SGA بهترین بازیکن در بهترین تیم NBA است ، موقعیتی که فکر می کنم او را از بین می برد. تندر بهترین تیم لیگ است که در درجه اول به دلیل رویکرد ازدحام خود به دفاع و عمق فوق العاده آنها است ، اما جرم آنها هنوز کاملاً به او متکی است. ما دیدیم که در سریال دنور ، وقتی الکس کاروسو ، از همه مردم ، دومین بازیکن برتر اوکلاهما سیتی در بازی های مهم بود. جالن ویلیامز ناپدید شد ، کارخانه سه نفره باز که تندر در تمام فصل به آن اعتماد کرد ، تولید را متوقف کرد و تمام آنچه که باقی مانده بود ، گیلگو-الکاساندر بود که به درون خط و گلزنی می زد.

بازی او از مورچه ها کمتری بمب گذاری می کند ، اما من آن را فقط کمی کمتر وارد می کنم. او یک دستیار توپ ، یک تیرانداز حذفی و یک رهگذر بهتر از آن است که اعتبار خود را بدست آورد. چیزهای ناپسند آزار دهنده می شود ، اما همان مهارتهای بنیادی که او برای رسیدن به خط پرتاب آزاد استفاده می کند ، تماشای آن هنگام استفاده از قدرت های خود برای خوب است. مانند مورچه ، او کاملاً غیرقابل توصیف است. او مانند مورچه ، کیفیت غیرقابل توصیف هاله را دارد.

هر دوی این بچه ها به عنوان چهره آینده احتمالی لیگ صحبت می شوند و یا می توانند باشند. فقط یکی از آنها به فینال می رود و برای رسیدن به آنجا باید به دیگری برود. در صورت پیروزی ، آنها جایزه ، برنده جایزه ، عزت و مسئولیت و مسئولیت چندین سال گفتمان رتبه بندی تلویزیونی غیر قابل تحمل لیگ را افزایش می دهند. چه کسی برای آن نمی جنگد؟